การวัดในการศึกษานี้รวมถึงการนับจำนวนคำของผู้ใหญ่
การวัดในการศึกษานี้รวมถึงการนับจำนวนคำของผู้ใหญ่ การเปล่งเสียงของเด็ก และการเปลี่ยนบทสนทนาของเด็ก ซึ่งหมายถึงการโต้ตอบทางวาจาเมื่อเด็กเปล่งเสียงและผู้ใหญ่ตอบสนองด้วยเสียง (หรือในทางกลับกัน) ภายในห้าวินาที การศึกษาพบว่าแต่ละชั่วโมงของโทรทัศน์ที่มีเสียงนั้นสัมพันธ์กับการเปล่งเสียงของเด็ก ระยะเวลาการเปล่งเสียง และการเปลี่ยนบทสนทนาที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญ โดยเฉลี่ยแล้ว ทุกๆ ชั่วโมงของการรับชมโทรทัศน์ที่เพิ่มขึ้นยังสัมพันธ์กับคำที่เด็กได้ยินจากผู้ใหญ่ในระหว่างเซสชันการบันทึกลดลง 770 คำ นี่แสดงถึงคำที่ได้ยินลดลงโดยเฉลี่ยเจ็ดเปอร์เซ็นต์ เด็กเล็ก มีการลดลงอย่างมากในการนับคำทั้งหญิงและชายที่เป็นผู้ใหญ่ มีการพูดคำสำหรับผู้ใหญ่น้อยลงจาก 500 ถึง 1,000 คำต่อชั่วโมงของโทรทัศน์ที่ได้ยิน ปกติแล้วผู้ใหญ่จะพูดประมาณ 941 คำต่อชั่วโมง การศึกษาของเราพบว่าคำพูดของผู้ใหญ่จะถูกตัดออกเกือบทั้งหมดเมื่อเด็กได้ยินเสียงโทรทัศน์ คริสตากิสกล่าวเสริม ผลลัพธ์เหล่านี้อาจอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างการเปิดรับโทรทัศน์ของทารกกับพัฒนาการทางภาษาที่ล่าช้า Christakis กล่าวเพิ่มเติมว่าสิ่งนี้อาจอธิบายถึงความล่าช้าในการตั้งใจและการรับรู้ เนื่องจากมีการระบุว่าพัฒนาการทางภาษาเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของการพัฒนาสมองในเด็กปฐมวัย
โพสต์โดย : somchry
