สถานีอวกาศ

สถานีอวกาศเป็นยานอวกาศที่สามารถรองรับลูกเรือมนุษย์ในวงโคจรเป็นระยะเวลานาน ดังนั้นจึงเป็นที่อยู่อาศัยในอวกาศ ประเภทหนึ่ง มันขาดระบบขับเคลื่อนหรือลงจอด ที่สำคัญ สถานีโคจรหรือสถานีอวกาศโคจรคือดาวเทียมประดิษฐ์ (กล่าวคือ การบินในอวกาศประเภทหนึ่ง). สถานีต้องมีพอร์ตเชื่อมต่อเพื่อให้ยานอวกาศลำอื่นเทียบท่าเพื่อถ่ายโอนลูกเรือและเสบียง วัตถุประสงค์ของการรักษาด่านโคจรจะแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับโปรแกรม สถานีอวกาศมักถูกปล่อยเพื่อวัตถุประสงค์ทางวิทยาศาสตร์ แต่ก็มีการเปิดตัวทางทหารเช่นกัน จนถึงขณะนี้ สถานีอวกาศ ได้เก็บกักการมีอยู่ของมนุษย์โดยตรงในระยะเวลายาวนานเพียงแห่งเดียวในอวกาศ หลังจากสถานีแรกSalyut 1 (พ.ศ. 2514) และ ลูกเรือยาน โซยุซ 11 ที่น่าเศร้า สถานีอวกาศได้ดำเนินการอย่างต่อเนื่องตั้งแต่สกายแลป (พ.ศ. 2516) ซึ่งอนุญาตให้มีมนุษย์อยู่ในอวกาศโดยตรงเป็นเวลานาน สถานีถูกครอบครองโดยลูกเรือติดต่อกันตั้งแต่ปี 1987 โดยมีMir ทายาทของSalyut การยึดครองสถานีอย่างต่อเนื่องประสบความสำเร็จตั้งแต่การเปลี่ยนการปฏิบัติงานจาก Mir ไปยังISSโดยเริ่มยึดครองครั้งแรกในปี 2543 สถานีอวกาศนานาชาติรองรับผู้คนจำนวนมากที่สุดในวงโคจรในเวลาเดียวกัน โดยถึง 13 คนเป็นครั้งแรกในช่วง 11 ปีที่ผ่านมา วันเทียบท่าของSTS-127ในปี 2552