การวัดอื่น ๆ แสดงให้เห็นว่าพื้นของหลุมอุกกาบาต

การวัดอื่น ๆ แสดงให้เห็นว่าพื้นของหลุมอุกกาบาตเอียงไปในทิศทางของขนนก ซึ่งสนับสนุนแนวคิดที่ว่า มีบางอย่างดันพื้นผิวขึ้นหลังจากที่หลุมอุกกาบาตก่อตัวขึ้น ในที่สุด เมื่อนักวิจัยใช้แบบจำลองการแปรสัณฐานกับพื้นที่ พวกเขาพบว่าการมีอยู่ของขนนกขนาดยักษ์ที่มีความกว้าง 2,500 ไมล์ เป็นวิธีเดียวที่จะอธิบายส่วนขยายที่ทำให้เกิด Cerberus Fossae"ในแง่ของสิ่งที่คุณคาดหวังที่จะเห็นด้วยขนนกปกคลุมที่เคลื่อนไหว Elysium Planitia กำลังตรวจสอบกล่องที่ถูกต้องทั้งหมด" Broquet กล่าวและเสริมว่าการค้นพบนี้ก่อให้เกิดความท้าทายสำหรับแบบจำลองที่นักวิทยาศาสตร์ดาวเคราะห์ใช้เพื่อศึกษาวิวัฒนาการทางความร้อนของดาวเคราะห์ "แมนเทิลพลูมนี้ส่งผลกระทบต่อพื้นที่ของ ดาวอังคาร ในระดับคร่าวๆ เทียบเท่ากับพื้นที่ของทวีปอเมริกา การศึกษาในอนาคตจะต้องหาทางอธิบายถึงแมนเทิลพลูมขนาดใหญ่มากที่ไม่คิดว่าจะอยู่ที่นั่น"